Nasze Forum "VOX MILITARIS"

ziutek01

KOLEDZY
Ktoś na tym forum "ryje" i usuwa posty. W ciągu ostatnich 2 dni czytałem: 1. O zadanym Sądowi pytania na temat PODMIOTOWOŚCI emeryta. 2. Na temat zwracania 30 zł w przez Sąd Apelacyjny w Szczecini.
NIE MA TYCH POSTÓW.

dipol2016

ziutek01

dipol2016

W Szczecinie coś zaczyna się dziać. Pod koniec maja otrzymałem pismo z sądu o dziwnej treści cyt :Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Ubezpieczeń Społecznych informuje, iż z dniem 01.lipca 2009r. w związku ze zmianami organizacyjnymi, sprawa o sygnaturze jak wyżej, przeniesiona zostaje do VI Wydziału Sądu okręgowego w Szczecinie gdzie otrzyma nową sygnaturę i zostanie jej nadany dalszy bieg. Wszelkich informacji o dalszym przebiegu sprawy udzieli po dniu 01.lipca 2009r. Sekretariat VI Wydziału Sądu Okręgowego, ul Małopolska 17 w Szczecinie pokój numer 9 telefon 091-488-08-15 Na zarządzenie Sędziego Sekretarz Sądowy koniec cytatu. koniec cytatu. W tym piśmie nadal niema nic na temat terminu rozprawy.Być może, że wybiło z rezonansu sąd moje wyjaśnienie, które udzieliłem, na odpowiedź na odwołanie radcy prawnego WBE, a które zamieściłem już wcześniej na forum, patrz str 71 godz 13,01 5 maja 2009r. Poczekamy zobaczymy. Pozdrawiam
Pozdrawiam

jkasper

MATERIAŁ (nie) BARDZO DYSKYSYJNY.

W moich postach JEST TO ARTYKUŁ DYSKUSYJNY oraz MATERIAŁ DYSKUSYJNY pominąłem artykuł 32 WUE.
Zmiana z 2005r. art. 32 otrzymuje brzmienie:
„Art. 32. 1. Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne albo ujawnione nowe dowody, istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, a mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość.
2. Decyzje ostateczne, od których nie zostało wniesione odwołanie do właściwego sądu, mogą być z urzędu przez wojskowy organ emerytalny zmienione, uchylone lub unieważnione, na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.2)).
3. W sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem sądu, wojskowy organ emerytalny lub osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego mogą wystąpić do właściwego sądu z wnioskiem o wznowienie postępowania na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.3)).
4. Jeżeli przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego przewidują wydanie postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, wojskowy organ emerytalny w tych przypadkach wydaje decyzję.”

W porównaniu do regulacji, zawartej w tekście pierwotnym oraz powtórzonym w tekście jednolitym WUE z 2004 występują niezwykle istotne ograniczenia. Zmiany te pogrubiłem i podkreśliłem, a dodane ustępy 2-4 – tylko podkreśliłem. „Istotne” dla nas, nie musi znaczyć „istotne” dla WBE i sądu, a do „nieznanych organowi” dowodów , istniejących w dniu wydania decyzji organ może przyznać się w konfesjonale ( albo może na mękach).

Dla porównania:
Art. 32. ( tekst pierwotny z 1993 i jednolity WUE z 2004)
Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość ulega
ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, które mają wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość.

Artykuł 32 jest podstawą prawną wniosku o oddalenie naszych odwołań przez WBE i podstawą wyroku sądu. Wyrok i postanowienie TK , o tym samym numerze 4/99 są tylko podstawą uzasadnienia oddalenia na mocy art. 32 WUE ( sprawiedliwość społeczna, zgodna z Konstytucją RP). Co to oznacza – zapewne wszystkim wiadomo. Dlatego dalej tego tematu na forum nie rozwijam. Dura lex, sed lex.

jak

Może materia nie bardzo dyskusyjna -bo przepisy prawa powinne być niedyskusyjne- ale widać jest inaczej.Odnośnie art. 32 w.u.e.- jest on podstawą również naszych odwołań. Zgadzam się, “istotne”dla nas nie musi oznaczać istotne dla WBE (wątpię czy ten “organ” przyzna się na mękach), a “nieznane organowi” dowody musimy przedstawić przed sądem(mam nadzieję, że nie ostatecznym). Wydanie decyzji bez podstawy prawnej dla WBE może “istotnym” nie jest, ale dla sądu powinno.
W moim przypadku takim działaniem było wydanie “Decyzji zamiennej”, którą to zmieniono podstawę wymiaru mojej emerytury ( od 1.01.1999 do 31.o5.1999) – chyba że błądzę.
A naruszanie art. 107 k.p.a. przy wydawaniu decyzji administracyjnych nie zasługuje na podniesienie przed “Wysokim Sądem”?itp. Jak to oceniają sądy:
Zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 10.10.2007 r. (sygn. akt II GSK 177/07) „Podstawa prawna decyzji administracyjnej musi być powołana dokładnie, a więc ze wskazaniem mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego i formalnego, wraz z podaniem źródeł jego publikacji. W sytuacji gdy dany artykuł dzieli się na kilka ustępów, podzielonych również na litery, brak wskazania który z ustępów tego przepisu znajduje w sprawie zastosowanie, narusza ten wymóg.”

Jednocześnie w wyroku NSA w Warszawie z dnia 09.01.2007 r. (sygn. akt II OSK 1369/06),wskazano, że. „Decyzja, która ogólnikowo lub błędnie powołuje podstawę prawną nie jest decyzją wydaną "bez podstawy prawnej" w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Wydanie decyzji bez podstawy prawnej oznacza, że albo nie ma przepisu prawnego, który umocowuje administrację publiczną do działania, albo też przepis jest ale nie spełnia wymagań działania tej administracji, polegającego na wydawaniu decyzji administracyjnych rozumianych jako indywidualne akty administracyjne zewnętrzne. Błędne powołanie podstawy decyzji stanowi wadę formy decyzji a więc stanowi naruszenie art. 107 § 1 k.p.a.” Do art. 32 ust. 2
Dopuszczalność zmiany w każdym czasie ostatecznej decyzji emerytalnej na warunkach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 roku o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 8, poz. 66, ze zm.), decyzja wojskowego organu emerytalnego, od której co istotne nie zostało wniesione odwołanie do Sądu może być w każdym czasie zmieniona, uchylona lub unieważniona przez ten organ z urzędu. Dopuszczenie ponownej weryfikacji uprawnień żołnierzy zawodowych z urzędu, nie wyklucza naturalnie tej weryfikacji na wniosek zainteresowanego. Normę zaś dopuszczającą zmianę, uchylenie lub unieważnienie ostatecznej decyzji wojskowego organu emerytalnego na wniosek wywieść należy przy zastosowaniu reguły a maiori ad minus, czyli z większego na mniejsze. Skoro bowiem dopuszczalna jest zmiana decyzji emerytalnej lub rentowej z urzędu, to tym bardziej dopuszczalna jest ona na wniosek.
Cytowany przepis ma charakter proceduralny, a więc odwołujący się może powoływać się na jego obecne brzmienia, albowiem zasada LEX RETRO NON AGIT odnosi się tylko do uregulowań sfery prawa materialnego.(J. Kotowicz)

jkasper

zibi

Odpowiedź ministra obrony narodowej na interpelację nr 8559
w sprawie sprzecznego z obowiązującą ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych naliczania należnych emerytur wojskowych

Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na interpelację pana posła Henryka Milcarza w sprawie sprzecznego z obowiązującą ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych naliczania należnych emerytur wojskowych (SPS-023-8559/09), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, ze zm.) prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń ustalają w formie decyzji wojskowe organy emerytalne, tj. wojskowe biura emerytalne. Od decyzji ich dyrektorów przysługuje odwołanie do sądu powszechnego, właściwego w sprawach pracy i ubezpieczeń społecznych. Jednocześnie w innych sprawach, które nie zostały uregulowane w tej ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, ze zm.), ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm.).

Znowelizowany ustawą z dnia 16 lipca 2004 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 191, poz. 1954, ze zm.) art. 6 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, jak również przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie różnicują sposobu waloryzacji świadczeń w zależności od daty nabycia przez byłego żołnierza zawodowego prawa do świadczenia emerytalno-rentowego, a więc w konsekwencji dotyczą również byłych żołnierzy zawodowych, którzy w dniu nowelizacji otrzymywali już to świadczenie.

Zasadniczym motywem składanych w przedmiotowej sprawie wniosków o ponowne naliczenie wysokości świadczenia, jak i wnoszonych do sądów powszechnych odwołań od wydawanych decyzji jest błędna interpretacja przez zainteresowanych przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczących waloryzacji świadczeń oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. K 4/99.

Pragnę przypomnieć, iż na wniosek posłów Klubu Poselskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej przepis art. 159 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych został skierowany do Trybunału Konstytucyjnego w celu zbadania jego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrokiem z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. K 4/99, Trybunał Konstytucyjny uznał, iż przepis ten jest zgodny z ustawą zasadniczą.

W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przyjęte rozwiązanie nie narusza konstytucyjnie chronionych praw nabytych oraz wyraził pogląd, że zasada ta nie ma charakteru absolutnego i możliwe są od niej odstępstwa. Natomiast ocena ich dopuszczalności musi być dokonywana na tle konkretnej sytuacji z uwzględnieniem całokształtu okoliczności. W szczególności potrzeba zapewnienia realizacji innej wartości, istotnej dla systemu prawnego, choćby nie była ona wprost wyrażona w tekście przepisów konstytucyjnych, może uzasadniać odejście od tej zasady.

Trybunał Konstytucyjny wskazał także, że o ile kwestionowane przepisy zmieniły w stosunku do określonej grupy świadczeniobiorców metodę (mechanizm) waloryzacji, zachowały one jednak samo założenie stabilnej wartości ekonomicznej otrzymywanych świadczeń oraz przewidziały sposób jego urzeczywistnienia. Mimo zmiany uregulowań istota instytucji dostosowującej wysokość świadczeń emerytalno-rentowych do spadku siły nabywczej pieniądza nie została naruszona. Nie doszło w związku z tym do pozbawienia świadczeniobiorców uprawnienia do waloryzacji otrzymywanych świadczeń, ale jedynie do zmiany metody waloryzowania ich wysokości. Niespełnienie oczekiwań odnośnie do przewidywanego poziomu przyszłych świadczeń nie stanowi bowiem naruszenia prawa do ich waloryzacji.

Trybunał Konstytucyjny zauważył także, że zasada równości wobec prawa uzasadnia sposób nowelizacji, polegający na zrównaniu zasad waloryzacji świadczeń emerytalnych świadczeniobiorców należących do grupy tzw. służb mundurowych, niezależnie od daty zakończenia przez nich służby, z zasadami dotyczącymi pozostałych świadczeniobiorców.

Na końcu uzasadnienia wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, iż biorąc pod uwagę zakres modyfikacji prawa do waloryzacji, który nie dotyczył istoty tego prawa, tj. zmianę sposobu waloryzacji świadczeń z tzw. waloryzacji uposażeniowej na tzw. waloryzację cenową, obowiązującą w powszechnym systemie emerytalnym, a także okoliczności uzasadniające tę modyfikację, tj. dokonaną głęboką reformę całego systemu emerytalnego, potrzebę zachowania wewnętrznej sprawiedliwości i spójności systemu oraz kryzys w finansowaniu ubezpieczeń społecznych, nie miało miejsca w tym przypadku niezgodne z ustawą zasadniczą arbitralne ograniczenie zasady ochrony praw nabytych, stanowiącej element zasady państwa prawnego.

Pragnę także poinformować, że w przedmiotowej sprawie zapadły także liczne wyroki sądów powszechnych, potwierdzające prawidłowość postępowania wojskowych organów emerytalnych, m.in. wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2000 r. (sygn. akt III AUa 1062/99), Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 16 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II AUa 2198/07), Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 13 lipca 2006 r. (sygn. akt IV U 890/06), Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2006 r. (sygn. akt III AUa 1114/06), a także postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2008 r. (sygn. akt I BU 17/07).

W celu wyjaśnienia utrzymujących się w przedmiotowej sprawie wątpliwości resort obrony narodowej prowadził i nadał prowadzi szeroką akcję informacyjną. Na stronach internetowych Ministerstwa Obrony Narodowej w dniu 22 stycznia br. zamieszczone zostało oficjalne stanowisko w tej sprawie. Ponadto na łamach miesięcznika ˝Polska Zbrojna˝ ukazał się w dniu 1 lutego br. artykuł, którego celem było wyjaśnienie i przybliżenie problematyki waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych. Również pracownicy wojskowych organów emerytalnych na bieżąco wyjaśniają świadczeniobiorcom obowiązujące w tym zakresie regulacje.

Z posiadanych przez resort obrony narodowej informacji wynika, iż liczba dotychczas złożonych wniosków dotyczących zmiany sposobu waloryzacji przekroczyła 26 tys., z czego około 8,2 tys. świadczeniobiorców wniosło od decyzji wojskowych organów emerytalnych odwołania do sądów powszechnych. Jak dotąd rozpatrzyły one ponad dwieście spraw, orzekając o oddaleniu powództwa bądź umorzeniu postępowania.

Podsumowując, pragnę więc podkreślić, że działania wojskowych organów emerytalnych są zgodne z przepisami prawa i zasadami obowiązującego systemu emerytalnego, co uzyskało potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, jak i sądów powszechnych.

Przedstawiając powyższe wyjaśnienia, wyrażam nadzieję, że uzna je Pan Marszałek za zasadne.

Z wyrazami szacunku i poważania

Minister

Bogdan Klich

Warszawa, dnia 3 kwietnia 2009 r.

ziutek01

1. Że art. 159 jest zgodny z konstytucją - zgadzam się.
2. Że przyjęte "rozwiązanie" nie ma charakteru absolutnego - zgadzam się.
3. Że niby zainteresowani emeryci błędnie interpretują ustawę i wyrok TK 4/99 - ABSOLUTNIE NIE ZGADZAM SIĘ, bo jest odwrotnie (ppkt.2). Ani TK ani organy emrytalne nie mają uprawnień ustawodawczych. Pierwsze decyzje ZER i WBE były przed wyrokiem TK. A TK w uzasadnieniu wydał TYLKO wskazówki dla ustawodawcy.
4. W związku z tym, że mowa tylko o waloryzacji to PYTAM - a co ze mną jako OSOBĄ, EMERYTEM, PODMIOTEM PRAWNYM, którego nie było w ustawie o SUS i o FUS?????????????? A każda ustawa "mundurowa" rozróżnia pojęcia EMERYTA i ŻOŁNIERZA lub FUNKCJONARIUSZA.

ziutek01

W uzupełnieniu do porzedniego postu.
TK w uzasadnieniu wydał wskazówki DLA USTAWODAWCY, a nie DLA WYKONAWCY.

zibi

ziutek01

jkasper

Szanowni Koleday.
Uprzejmie proszę o informację:
1. jaką kwotę domagają się radcowie prawni w posczególnych WBE,
2. czy opinię pod pozwem wzajemnym= odpowiedzią na odwołanie podpisują etatowi radcowie prawni WBE, czy też dyrektor WBE zlecił tę konkretną czynność innej kancelarii prawnej ( może radcy prawnemu jakiejś innej instytucji wojskowej , a może emerytowanemy oficerowi z uprawnieniami radcy prawnego).
W Krakowie kwota wynosi 60 zł. w Bydgoszczy - 360, gdzieś -120 ??
Zamierzam zapytać MON skąd dyrektor WBE bierze pieniądze na zlecenie dla wynajętego radcy prawnego, według jakiej procedury daje zlecenie i czy MON ma coś z tym wspólnego albo przynajmniej daje milczące przyzwolenie. Przecież radca prawny musi najpierw otrzymać zapłatę, bo na żądanie strony w sądzie albo sędziego jest zobowiązany wykazać wkład pracy i otrzymane wynagrodzenie, inaczej może to wyglądać na wprowadzenie sądu w błąd. Moim zdaniem takie zlecenie może budzić podejrzenia o nepotyzm, a nawet korupcję, bo kwoty są niebagatelne za jeden kilkaset razy powielony wzór odpowiedzi na nasz wzór odwołania. Mogę pytać tylko o Kraków, ale mogę też wymienić inne WBE (informacja musi być pewna i do sprawdzenia). SPRAWA PILNA.

ziutek01

WBE Gdańsk - żąda 120 zł, a sąd przyznaje (Sąd Okręgowy w Gdańsku Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w Gdyni).